ΔΑΚΗΣ - Όταν έχεις το μικρόβιο...

Γλυκές αναμνήσεις

Η φωτογραφία που είμαι πάνω στο θρόνο ντυμένος Φαραώ είναι από την παράσταση που έκανε κάθε τέλος της σχολικής χρονιάς το σχολείο μας, το Πατριαρχικό Αλεξανδρινό Λύκειο της κυρίας Πετρώνδα και Ρουσσιά. Μου είχανε πει τότε ότι θα κάνεις ένα Φαραώ.(Αργότερα όμως ανακάλυψα οτι ο Φαραώ αυτός ήταν η Βασίλισσα Νεφερτίτη...Τέλος πάντων).

Κάθε τέλος του χρόνου λοιπόν κάναμε μια παράσταση στο περίφημο και επιβλητικό Θέατρο Mohamed Ali που ήταν πολύ κοντά στο σχολείο μας και μάλιστα λέγανε πως ήταν αντίγραφο του Θεάτρου της Σκάλας του Μιλάνου. Θυμάμαι πόσο μαγεύτηκα όταν για πρώτη φορά μπήκα μέσα μαζί με όλα τα παιδιά και καθήσαμε στην πλατεία στις κόκκινες βελούδινες καρέκλες περιμένοντας τη σειρά μας για πρόβα. Εγώ ούτε που κατάλαβα πότε σηκώθηκα και πώς βρέθηκα στα παρασκήνια ανάμεσα σε παλιά σκηνικά από άλλες παραστάσεις. Τριγυρνούσα θυμάμαι μαγεμένοs. Ανέβηκα κάτι μαρμάρινες σκάλες και βρέθηκα σε ένα μακρύ διάδρομο γεμάτο πόρτες δεξιά κι αριστερά που ήταν τα καμαρίνια κι η φαντασία μου κάλπαζε. Όταν ξαφνικά άκουσα μια δυνατή φωνή: "Βρασίδα, πού είσαι;" Ήταν η φωνή της διευθύντριάς μας, της κυρίας Ρουσσιά που με έψαχνε και είχε ανησυχήσει. Αφού με μάλλωσε, με κατέβασε κάτω για πρόβα.

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Ήρθα στην Ελλάδα αλλά πάντα είχα στο μυαλό μου αυτό το Θέατρο. Το 2017 είχα μια πρόταση από τον Πρόεδρο του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου του Καΐρου Χρίστο Παπαδοπουλο για ένα αφιέρωμα στον Μίμη Πλέσσα σε Κάιρο και Αλεξάνδρεια. Και δεν φαντάζεστε τη χαρά και την έκπληξή μου όταν έμαθα ότι η παράσταση στην Αλεξάνδρεια θα γινόταν στο ίδιο θέατρο, το Mohamed Ali, που τώρα είχε αλλάξει όνομα και λεγόταν Όπερα Sayed Darwish (ο Sayed Darwish ήταν ένας σπουδαίος Αιγύπτιος συνθέτης). Η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται όταν μετά από πολλά χρόνια βρέθηκα πάνω στην ίδια σκηνή και ανέβηκα τις ίδιες μαρμάρινες σκάλες όπως τότε και στον ίδιο μακρύ διάδρομο μου έδωσαν το πρώτο καμαρίνι δεξιά. Νόμιζα πως ζούσα ένα παραμύθι. Η παράσταση αυτή για μένα ήταν ένα όνειρο με τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και η επιτυχία πολύ μεγάλη.

Μετά από δύο χρόνια, το 2019 τον Οκτώβρη, με την ευκαιρία της αδελφοποίησης της Αλεξάνδρειας και της Πάφου τραγούδησα πάλι στο ίδιο Θέατρο μαζί με τόν Πάνο Δέρβο και την Έλενα Περβαινά, συνεργάτες μου εδώ και 20 χρόνια. Αυτά ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας και πιο πολύ μαζί με τους Έλληνες της Αιγύπτου.

Δάκης